'Er is nog veel werk aan de winkel'

Chris Heremans is al actief bij de Kankerlijn sinds het eerste uur.

‘Als prille twintiger werkte ik in de thuisverpleegkunde en heb ik veel mensen met kanker verzorgd. Hun angst heeft me nooit meer losgelaten. Zij waren doodziek en konden hun vragen en problemen nergens kwijt. Het taboe rond kanker was immens groot. Een luisterend oor deed hen zoveel deugd. Toen ik in de krant een vacature van het Belgisch Werk tegen Kanker zag, heb ik niet geaarzeld. Ik kon starten als projectverantwoordelijke voor het Kankerfonds en de Kankertelefoon. In ’88 lanceerde Kathy Lindekens via de radio een oproep voor een benefiet, die een jaar later in een grote televisieshow zou uitmonden. Luisteraars konden bellen naar de Kankerlijn. De telefoon stond roodgloeiend: een ware stormloop van mensen die wilden praten, mensen die wilden helpen. We hebben toen 100 miljoen Belgische frank ingezameld. Ongelooflijk, toch? Sindsdien is er veel veranderd. Dokters spreken klare taal, patiënten krijgen behandelingen op maat, orale chemo thuis, minder verminkende borstoperaties … Maar er is nog veel werk aan de winkel. Door de kortere opnameperiodes ligt er meer druk op de schouders van de thuiszorgers. De expertise van het ziekenhuis moet doorvloeien en de communicatie moet beter. En kwetsbare mensen, waaronder jongeren en mensen met een migratieachtergrond, moeten beter begeleid worden. Nee, het werk is nog lang niet gedaan.’

Al 30 jaar biedt de Kankerlijn een luisterend oor aan patiënten en hun naasten.