Delen
Een seven year itch. Eva De Roo begon er toch last van te krijgen zeven jaar na ze voor het eerst meter was van de 1000 km. Die itch werken we graag mee weg en dus is Eva in 2024 opnieuw gemotiveerde meter van de actie.
‘Het is een goed moment om er weer eens hard voor te gaan’, vindt ze. ‘Ik verloor net mijn nonkel aan kanker. Voor hem, voor mijn familie en voor al die anderen wil ik tijdens deze 1000 km meetrappen met de pelotons. 500 km om mee te beginnen, meer als het lukt. En als het lukt, mogen jullie mij binnen zeven jaar nog eens vragen om meter te zijn’, lacht ze. Eva heeft dan ook motivatie te over. ‘Verschillende familieleden hebben een gen dat de kans op darmkanker vergroot. Ook ik ben drager van het gen, zo blijkt uit de test die ik liet doen. Plots werd ik dus ook zelf met de kans op kanker geconfronteerd. Heftig, maar tegelijkertijd besef ik nu nog meer hoe belangrijk het is dat er zoveel onderzoek naar de ziekte gebeurt. De wetenschap weet nu perfect hoe het gen kan worden opgespoord en hoe ik verder kan worden begeleid. Ik ben al die mensen die zich al jaren inzetten om dat kankeronderzoek mogelijk te maken dus heel dankbaar.’
Eva kijkt er daarom nog meer naar uit om de andere fietsers binnenkort te ontmoeten in de pelotons. ‘Je leert elkaar heel snel kennen op de fiets. Ik vind het gewoon zalig om samen op de fiets te zitten en lange gesprekken te voeren. In het echte leven neem je niet vaak de tijd om zo lang te praten met iemand die je niet kent. En iedereen laat zijn schild thuis.’ Wat iedereen wel meeneemt, zijn supporters. ‘Denk maar aan sommige supporters die mensen blijven volgen en die om de 10 km ergens staan om ons aan te moedigen’, zegt Eva ‘Of al die supporters die de fietsers opwachten bij aankomst in Mechelen. Ik ken die mensen niet, maar moet toch altijd heel hard mijn best doen om niet met een totaal betraand gezicht toe te komen. Al die mensen klappen niet omdat je fietst, maar omdat je je inzet voor het goede doel. De fietsers en hun achterban zijn immers keilang bezig geweest om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Echt waanzinnig mooi vind ik dat.’
Zeggen dat Eva er enorm veel goesting in heeft, is dus nog een understatement. ‘Ik heb er echt keiveel zin in. Uit ervaring weet ik trouwens dat ook de aanloop naar de 1000 km al plezant is. Dat wil ik tegen iedereen zeggen: geniet ook van de trainingsritjes die je onderneemt met je broer, zus of wie je er ook hebt uitgepikt als slachtoffer om jou te begeleiden in jouw training. Dat is de helft van de leute.’