Detectie van biomerkers om straling-geïnduceerde toxiciteit te verminderen en de klinische resultaten te verbeteren, met nadruk op de rol van onbedoelde dosis

Radiotherapie vormt, samen met chirurgie en systemische therapie, één van de drie pijlers van de kankerbehandeling. Het bestralingsplan wordt door een planningssysteem berekend, waarbij er wordt gelet dat het doelvolume optimaal wordt bestraald en de omliggende gezonde weefsels maximaal worden gespaard. Echter, de nauwkeurigheid van de berekeningen van het planningsysteem in regio’s buiten het primaire doelvolume is beperkt, waardoor de dosis die deze regio’s krijgen vaak niet adequaat gekend is. Deze zogenaamde onbedoelde dosissen induceren bijwerkingen of reduceren de therapierespons door het opwekken van ongunstige immuunreacties. Ons doel is om (1) de nauwkeurigheid van de dosisberekeningen buiten het primaire bestralingsveld door een commercieel beschikbaar planningsysteem te kwantificeren en (2) de impact van deze lage dosissen te onderzoeken op zowel tumorweefsel als omliggende normale weefsels – zoals het immuunsysteem en de gastro-intestinale microbiota – die een belangrijke rol spelen in de therapierespons. We hypothetiseren dat door het beter definiëren van de parameters die het planningssysteem gebruikt tijdens de berekeningen, we stralings-geïnduceerde bijwerkingen beter kunnen voorspellen en dosisbeperkingen op de kritische organen kunnen optimaliseren. Bovendien kunnen beloftevolle biomerkers geïdentificeerd worden die de arts ondersteunen in het selecteren van de meest geschikte therapie, waardoor onnodige bijwerkingen worden vermeden. Dit project zet dus een belangrijke stap verder dan juist het minimaliseren van de onbedoelde stralingsdosissen en zal bijdragen tot een verbeterde levenskwaliteit van de patiënt.