Modulatie van efferocytose, inflammatie en microbiota in dikkedarmkanker.

Biomedisch
Promotors:
Kodi Ravichandran (Ugent)
Project Partners:
Ugent
Budget uitgereikt door Kom op tegen Kanker:
€46.739

Samenvatting

Dikkedarmkanker is een van de meest voorkomende en dodelijkste vormen van kanker waarvoor klassieke kankertherapie vaak niet effectief is. Het gebrek aan specifieke doelwitten die de kanker aandrijven en een gebrek aan kennis over de rol van het immuunsysteem in de dikke darm hebben ervoor gezorgd dat er in de afgelopen 10 jaar maar weinig vooruitgang kwam in het ontwikkelen van nieuwe therapieën.
Een eerste belangrijk aspect in de darm is de sterke controle van het immuunsysteem. Sterke immuunreacties tegen onschadelijke antigenen en de aanwezige microbiota moeten voorkomen worden terwijl het immuunsysteem anderzijds te allen tijde waakzaam blijft om op te treden tegen pathogenen. Ten tweede is de celvernieuwing in de darm belangrijk. Dagelijks sterven heel veel cellen af en komen er nieuwe cellen bij. Ook tijdens de ontwikkeling van een tumor sterven continu een deel van de cellen af. Deze dode cellen worden in normale omstandigheden opgeruimd door macrofagen en dendritische cellen. Wanneer er echter te veel dode cellen zijn en deze accumuleren in de tumor omgeving, kunnen er schadelijke stoffen vrijkomen uit deze cellen en kan dit de ontwikkeling van de tumor beïnvloeden. In de Ravichandran groep (UGent) hebben we onlangs twee transgene muismodellen ontwikkeld waarbij de capaciteit om dode cellen op te nemen sterk verhoogd is. Het ene heeft een pro-inflammatoire respons, terwijl het andere net een anti-inflammatoire respons heeft. In samenwerking met de groep van Prof. Lars Vereecke (UZ Gent) zullen we testen of een verhoogde klaring van dode cellen een positief effect kan hebben op de ontwikkeling van dikkedarmkanker, hetzij met een pro-inflammatoire of een anti-inflammatoire respons. Wanneer onze genetische modellen positieve resultaten vertonen, zullen we verschillende geneesmiddelen testen die het effect van onze genetische modellen kunnen nabootsen. Dit kan mogelijks leiden tot hoognodige nieuwe therapieën voor dikkedarmkanker.