Promotors:
Cleo Goyvaerts (Vrije Universiteit Brussel)
Project Partners:
Amsterdam UMC (location AMC)
Vrije Universiteit Brussel
Budget uitgereikt door Kom op tegen Kanker:
€42.471
Samenvatting
Afgelopen jaren zorgde immuuntherapie ervoor dat er aanzienlijke vooruitgang kon worden geboekt bij de behandeling van uitgezaaide niet-kleincellige longkanker patiënten. Helaas blijkt momenteel slechts zo’n 25% van de patiënten te reageren op immuuntherapie. Een belangrijke reden hiervoor is het gebrek aan tumor antigeniciteit door schaarste van immunogene antigenen en/of hun gebrekkige presentatie via MHC-I aan cytotoxische T cellen.
In dit project, wil ik de huidige SARS-CoV-2 pandemie benutten om tumorcellen gevoelig te maken voor CTLs die het spike (S) proteïne herkennen en binnenkort aanwezig in elk gevaccineerde persoon. Concreet streef ik ernaar RADars te ontwerpen; replicatie-defficiënte adenovirale vectoren die tumorcellen positief maken voor het S proteïne en de MHC-I versterker, B-2 microglobuline. Om hun bioveiligheid te verbeteren, zal de expressie beperkt worden tot tumorcellen via een tumor specifieke promotor (hTERT of RAD51). Om klinisch relevante resultaten af te kunnen leveren, zet ik verder in op het design van ‘state-of-the-art’ immunologische testen zoals humane longkanker sferoïden, een microfluïdisch apparaat en een orthotopisch xenograft model om de biofysiologische relevantie te maximaliseren. Tot slot zal ik ook longkanker patient afgeleid materiaal inzetten om het RADar concept te valideren.
Zodoende ben ik ervan overtuigd dat het RADar project een enorm potentieel behelst om immuuntherapie voor een breed scala aan kankerpatiënten te verbeteren.
In dit project, wil ik de huidige SARS-CoV-2 pandemie benutten om tumorcellen gevoelig te maken voor CTLs die het spike (S) proteïne herkennen en binnenkort aanwezig in elk gevaccineerde persoon. Concreet streef ik ernaar RADars te ontwerpen; replicatie-defficiënte adenovirale vectoren die tumorcellen positief maken voor het S proteïne en de MHC-I versterker, B-2 microglobuline. Om hun bioveiligheid te verbeteren, zal de expressie beperkt worden tot tumorcellen via een tumor specifieke promotor (hTERT of RAD51). Om klinisch relevante resultaten af te kunnen leveren, zet ik verder in op het design van ‘state-of-the-art’ immunologische testen zoals humane longkanker sferoïden, een microfluïdisch apparaat en een orthotopisch xenograft model om de biofysiologische relevantie te maximaliseren. Tot slot zal ik ook longkanker patient afgeleid materiaal inzetten om het RADar concept te valideren.
Zodoende ben ik ervan overtuigd dat het RADar project een enorm potentieel behelst om immuuntherapie voor een breed scala aan kankerpatiënten te verbeteren.