Promotors:
Ellen Anckaert (Vrije Universiteit Brussel)
Project Partners:
Vrije Universiteit Brussel
Budget uitgereikt door Kom op tegen Kanker:
€266.680
Samenvatting
Door de vooruitgang die geboekt is in de behandeling van kanker zijn er gelukkig steeds meer jonge vrouwen en kinderen die genezen van de ziekte. De meerderheid van de kankerbehandelingen zijn echter schadelijk voor de eierstokken met vervroegd verlies van eicellen en onvruchtbaarheid tot gevolg. Verlies van vruchtbaarheid is sterk geassocieerd met psychologische problemen en verminderde levenskwaliteit in vrouwen en meisjes die kankerbehandeling hebben ondergaan, die schadelijk is voor de eierstokken. Anderzijds werd aangetoond dat interventies voor het bewaren van fertiliteit de levenskwaliteit verbeteren in jonge kankerpatiënten. In vitro rijping van eicellen is een belangrijke optie in gevallen waar klassieke strategiën voor bewaring van de fertiliteit niet aangewezen zijn (door tijdsgebrek, wanneer namelijk een snelle start van de kankerbehandeling vereist is, en bij meisjes die nog niet in de puberteit zijn).
Het probleem stelt zich echter dat de in vitro rijping methode voor eicellen verdere optimalisatie vereist om de eicelkwaliteit te verbeteren. Recent hebben we door middel van moleculaire studies deficiënties kunnen identificeren in de in vitro gerijpte eicellen in vergelijking met in vivo gerijpte eicellen. In het huidig project stellen we nu strategieën voor ter verbetering van de eicelkwaliteit. De hypothesen zullen eerst getest worden in een goed gekarakteriseerd muis model wat betreft de efficiëntie en de veiligheid. Aansluitend zullen de bevindingen uit het muismodel vertaald worden naar de mens: eerst in gezonde eiceldonoren en daarna in kankerpatiënten. Onze hypothese is dat dit 4-jaar durende project zal leiden tot een geoptimaliseerd in vitro rijping systeem dat kan gebruikt worden als een efficiënte en veilige nieuwe techniek voor bewaren van de vruchtbaarheid in jonge patiënten die niet kunnen geholpen worden met de huidige beschikbare technieken.
Het probleem stelt zich echter dat de in vitro rijping methode voor eicellen verdere optimalisatie vereist om de eicelkwaliteit te verbeteren. Recent hebben we door middel van moleculaire studies deficiënties kunnen identificeren in de in vitro gerijpte eicellen in vergelijking met in vivo gerijpte eicellen. In het huidig project stellen we nu strategieën voor ter verbetering van de eicelkwaliteit. De hypothesen zullen eerst getest worden in een goed gekarakteriseerd muis model wat betreft de efficiëntie en de veiligheid. Aansluitend zullen de bevindingen uit het muismodel vertaald worden naar de mens: eerst in gezonde eiceldonoren en daarna in kankerpatiënten. Onze hypothese is dat dit 4-jaar durende project zal leiden tot een geoptimaliseerd in vitro rijping systeem dat kan gebruikt worden als een efficiënte en veilige nieuwe techniek voor bewaren van de vruchtbaarheid in jonge patiënten die niet kunnen geholpen worden met de huidige beschikbare technieken.