Goedele Wachters: 'Beetje verslaafd aan de 1000 km'

Geen 1000 km voor Kom op tegen Kanker zonder Goedele Wachters. Sinds ze in 2016 meter was van de actie, fietst het nieuwsanker elk jaar opnieuw mee. Dat is dit jaar niet anders. 

‘Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar ik ben een beetje verslaafd aan de 1000 km. Vooral aan de sfeer die er heerst. Ik kan er echt vier dagen lang positiviteit tanken. Het is telkens heel inspirerend en een wake-upcall voor de dagelijkse beslommeringen. Ik dwing mezelf om dat gevoel achteraf zo lang mogelijk vast te houden’, legt Goedele uit.

Terwijl ze vorig jaar de sprong waagde naar het internationale peloton, bereidt ze zich nu voor om de 1000 km weer in eigen land solo te fietsen. ‘Het internationale peloton was een geweldige ervaring, maar ik keer met veel liefde terug naar het parcours van en naar Mechelen. Daar voel je toch nét iets meer waarom je het doet. Ik hoop bijvoorbeeld ook eens een rit mee te fietsen in een peloton met snelheid 24 km/u. Daar zitten fietsers in die zich echt hebben overtroffen wanneer ze die finish hebben gehaald. Supermoedig. Als meter wil ik hen graag nog een extra duwtje in de rug geven.’

Want meer nog dan de uitdaging, vindt Goedele de reason why belangrijk. ‘Ik weet heel goed waarom ik fiets. Voorbije jaren heb ik al zoveel mooie en diepgaande gesprekken gevoerd met mensen die met kanker in aanraking kwamen,’ zo vertelt Goedele. ‘Ik doe het voor hen allemaal, maar deze editie denk ik nog wat extra aan Kathleen. Ik leerde haar jaren geleden kennen tijdens de 1000 km en sindsdien ligt ze me nauw aan het hart. Afgelopen editie kreeg ze slecht nieuws en jammer genoeg heeft ze pas de strijd verloren. Zij was zo’n warme vrouw en had zoveel zin had om te leven. Het blijft verschrikkelijk en oneerlijk.’ 

Het sterkt Goedele alleen maar in haar overtuiging om geld voor kankeronderzoek in te zamelen door mee te fietsen. ‘In veel gevallen eindigt een kankerverhaal vandaag al positief dankzij dat onderzoek. Kom op tegen Kanker strijdt voor een kankervrije wereld en ik wil graag geloven dat het op een dag zover zal zijn. Alleen zal die dag er niet vanzelf komen en moeten we ons dus blijven inzetten.’