Delen
Het internationale peloton trekt in 2024 opnieuw naar een Franse stad om van daar 1000 km naar Mechelen te trappen. Een unieke belevenis. Dat vindt ook Tom Burms, trouwe deelnemer aan de 1000 km.
‘Je creëert er een band die je nergens anders terugvindt.’
Zeven jaar geleden zette Tom Burms voor de eerste keer zijn voeten op de trappers in de strijd tegen kanker, toen nog als fietser van de nationale pelotons. In 2024 fietst hij al voor de zesde keer solo, voor de derde keer in het internationale peloton.
Tom: ‘Wat het internationale peloton zo bijzonder maakt? Je creëert er een band die je nergens anders terugvindt. Vier dagen fiets je met dezelfde mensen. Iedereen is daar met hetzelfde doel, maar wel om uiteenlopende redenen. De sfeer is zo hartelijk. Sommige mensen zie je enkel die vier dagen op een jaar, maar wanneer je ze dan terugziet, is het precies van vorige week geleden.'
‘Als het een keer moeilijker gaat, krijg je een duwtje.’
Ook het sportieve aspect maakt het internationale peloton extra speciaal. Tom beschrijft het als 'eens proeven van het profwielrennen'. ‘Je fietst van hotel naar hotel, je krijgt een massage, het eten staat klaar … Je wordt vier dagen lang goed gesoigneerd,’ aldus Tom. Alleen fiets je niet tegen elkaar, maar mét elkaar. ‘Als het een keer moeilijker gaat, krijg je een duwtje. Zowel de wegkapiteins als je medefietsers staan voor je klaar. Laat je dus zeker niet afschrikken door de hoogtemeters.’
Om te kunnen deelnemen, zamelt elke fietser 6000 euro startgeld in ten voordele van kankeronderzoek. Dat gaat vlotter dan je denkt, vindt Tom. ‘Jaren geleden ben ik begonnen met mattentaarten verkopen. Daar haalde ik altijd een mooie som mee op. Ik laat ook altijd fietstruitjes maken. Bedrijven kunnen me sponsoren en hun logo’s komen op het tenue. Daarnaast heb ik me ook een paar jaar ingezet om 24 uur op rollen te fietsen. In een feestzaal of een café waar de mensen dan konden meedoen of sponsoren. Ondertussen sta ik ervoor bekend in de streek. Ik krijg wel vaker de vraag wanneer ik nog eens iets organiseer.’
‘Onderzoek blijft gewoon nodig.’
Dat engagement voor Kom op tegen Kanker is er niet zomaar. 'Mijn mama had borstkanker toen ik vijftien jaar was. Achteraf bekeken heb ik altijd het gevoel gehad dat ik meer had kunnen doen. Daarom ben ik beginnen fietsen.' Dat engagement is met de jaren alleen maar groter geworden. 'Ondertussen fiets ik voor veel mensen. Vrienden en collega’s hebben gevochten tegen kanker, sommigen hebben de strijd helaas verloren. Het stopt eigenlijk niet.'
Geld inzamelen voor kankeronderzoek blijft de grootste drijfveer voor zijn jarenlange inzet. ‘Er zit een genetische aanleg voor borstkanker in mijn familie. Mijn zus en ik hebben dat geërfd van onze mama. Toen ik hoorde dat ik een dochtertje ging krijgen, maakte ik me toch zorgen dat ik dat gen zou doorgeven. Dat motiveert mij om te blijven fietsen. Onderzoek blijft gewoon nodig.’
Thema's:
De 1000 km
