Delen
Kom op tegen Kanker pleit ervoor dat studenten met kanker of een andere chronische ziekte eerlijke kansen krijgen in het hoger onderwijs. Zij hebben recht op aanpassingen, maar die worden nog te vaak geweigerd. Daardoor kunnen sommige studenten onmogelijk hun studies verderzetten. Kom op tegen Kanker vraagt dat Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts er strenger op toeziet dat ze wél aanpassingen krijgen en dat er wordt ingezet op sensibilisering van docenten en professoren. ‘Maak het studenten die ondanks hun ziekte willen blijven studeren niet moeilijker dan nodig.’
In het academiejaar 2020-2021 meldde 7 % van de studenten die zich voor het eerst inschreven in een Vlaamse universiteit zich aan met een of meerdere functiebeperkingen. Het aantal studenten met een functiebeperking in de Vlaamse hogescholen is niet bekend. Studenten die in het hoger onderwijs geconfronteerd worden met ernstige gezondheidsproblemen kunnen op verschillende manieren hinder ondervinden bij hun studies.
Studenten die herstellen van kanker kunnen bijv. kampen met extreme vermoeidheid of concentratieproblemen. Daardoor hebben zij recht op redelijke aanpassingen, zoals de mogelijkheid om de les vanop afstand te volgen, een examen mondeling in plaats van schriftelijk af te leggen, examens te spreiden ... die het voor hen wel mogelijk maken om hun studies verder te zetten.
Aanpassingen nog te vaak geweigerd door onbegrip
De student bekijkt samen met de zorgcoördinator of het aanspreekpunt van de hogeschool of universiteit welke aanpassingen nodig en mogelijk zijn. Alleen blijkt de finale toekenning van de aanpassingen bij sommige onderwijsinstellingen af te hangen van een individuele docent of prof, die de student vaak zelf moet aanspreken. Verontrustend is dat de docent of prof de aanpassingen soms zonder meer weigert en dat studenten zich in zo’n situatie vaak niet zelfzeker genoeg voelen om er tegenin te gaan en zichzelf te verdedigen.
Nele is ex-kankerpatiënt en moest haar studies stopzetten: ‘Er werden suggesties gedaan rond redelijke aanpassingen die ik nodig had om te kunnen blijven studeren, ondanks mijn gezondheidsproblemen. Maar die werden geweigerd door de docenten. Zij konden zelf beslissen dat het niet mogelijk was en dat ze bijv. geen lesopnames maakten, terwijl je niet kon slagen voor het vak als je niet in de les aanwezig was. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik gestopt ben met studeren. En dat is heel jammer omdat het niks te maken had met mijn cijfers of motivatie, maar wel met het feit dat de school georganiseerd is rond het idee dat jonge mensen gezond zijn.’
Neem studenten deze zorg uit handen
Door het onbegrip waar ze op botsen, kunnen studenten soms onmogelijk hun studies afwerken. Kom op tegen Kanker roept minister Weyts daarom op om er strenger op toe te zien dat de redelijke aanpassingen effectief toegekend worden en om in te zetten op sensibilisering van docenten en professoren. Aan de onderwijsinstellingen vraagt de organisatie om het proces te vereenvoudigen voor de student en er bijv. voor te zorgen dat de besproken aanpassingen al door de zorgcoördinator met de docent of prof worden opgenomen, zodat de student hiervan ontlast wordt. Het Vlaams Patiëntenplatform en ReumaNet ondersteunen de oproep en vinden het belangrijk dat jongeren met een chronische ziekte de juiste ondersteuning krijgen.
Het is onaanvaardbaar dat studenten met kanker of een andere chronische ziekte niet altijd de aanpassingen krijgen waar ze recht op hebben. Zij hebben al genoeg zorgen aan hun hoofd. Laten we studenten die ondanks hun ziekte hun studies willen verderzetten net ondersteunen en het hen niet moeilijker maken dan nodig is. Neem hen de zorgen over hun studies uit handen door hen nu écht de garantie op aanpassingen te geven en het bewustzijn bij docenten en professoren te vergroten.
Uit gesprekken die Kom op tegen Kanker met studenten voerde, blijkt dat het proces in sommige onderwijsinstellingen al vlot verloopt.
Tom is ex-kankerpatiënt en heeft een positieve ervaring met de zorgcoördinator en de verantwoordelijke van het individueel studieprogramma (ISP) van zijn school: ‘De zorgcoördinator heeft ervoor gezorgd dat ik mijn examens kon spreiden. De ISP-verantwoordelijke heeft me geholpen om een traject uit te stippelen dat over vier jaar loopt zodat ik me minder vermoeid voel tijdens het studeren. En voor de rest zijn mijn medestudenten en docenten er ook altijd geweest voor mij om een luisterend oor te bieden en hadden ze altijd veel begrip voor mijn situatie.’
Kom op tegen Kanker werkte een nota uit met een overzicht van de knelpunten die studenten met kanker of een andere chronische ziekte ervaren in het hoger onderwijs. Deze nota werd gedeeld met de beleidsmakers en andere betrokken instanties.
Thema's:
Beleid
Jongvolwassenen
Studeren
